BELGA-VOX: GESLAAGDE UNITARISTISCHE MEETING TE BRUSSEL
35.000 Belgische unitaristen (bron: D.S.) woonden op 17 mei 2009 het BELGAVOX-concert in Brussel bij. Alle artiesten spraken er zich uit voor de eenheid van België. Dat is veelbetekend. Er is immers nog nooit een staat ontstaan zonder steun van een culturele bovenlaag. Welnu, er bestààt geen “Vlaamse” of “Waalse” culturele elite, wel een Belgische. Adamo, de beroemde Belgische zanger omschreef de flaminganten en wallinganten zeer terecht als lastigaards die het vreedzaam samenleven tussen de Belgen verstoren. “Wat is het probleem?” viel her en der te horen. Net als de B.U.B. zagen noch de aanwezige mensen, noch de artiesten in waarom een kleine klasse van politici een hele bevolking omwille van een niets betekenend verschil in taal moet gijzelen. Het ongenoegen jegens de wereldvreemde traditionele politici (waaronder het Vlaams Belang en de N-VA) en hun anti-Belgische politiek groeit dagelijks. Typerend is ook de reactie van de Vlaams-nationalisten. Zo omschrijft bijvoorbeeld het Vlaams Belang het concert als allesbehalve (persbericht 16 mei 2009) progressief, maar wel “reactionair”. Vreemd toch voor een partij die nota bene zichzelf als anti-progressief beschouwt. Overigens worden nergens ter wereld mensen die pleiten voor verdraagzaamheid en eenheid als oubollig afgeschilderd. Ach, de separatisten worden wat zielig met al hun vulgaire insinuaties. Er zijn mooiere manieren om ten onder te gaan.
BELGA-VOX : MEETING UNITARISTE REUSSI A BRUXELLES
35.000 unitaristes belges ont assisté au concert BELGAVOX à Bruxelles le 17 mai 2009. Tous les artistes se sont prononcés en faveur de l’unité belge. Ceci n’est pas sans importance. En effet, jamais un Etat est né sans le soutien du monde artistique. Il n’y a évidemment pas d’élite culturelle flamande ou wallonne, mais – en revanche – une élite culturelle belge. Adamo, le célèbre chanteur belge décrivait – à juste titre – les flamingants et les wallingants comme des emmerdeurs qui devraient « foutre la paix » aux Belges, qui ne désirent que vivre ensemble de façon pacifique. Comme le B.U.B., ni le public, ni les artistes comprenaient pourquoi une petite classe de politiciens (le Vlaams Belang et la N-VA y compris) devait prendre en otage tout un peuple à cause d’une différence linguistique insignifiante. La réaction des nationalistes flamands est très typique à cet égard. Le Vlaams Belang estime que le concert n’a pas un caractère progressif (leur c.q. de presse du 16 mai 2009), mais « réactionnaire ». Etrange pour un parti qui se dit anti-progressif. De plus, nulle part au monde, des personnes qui plaident en faveur de la tolérance et de l’unité sont décrits comme des gens démodés. Décidemment, les séparatistes deviennent pathétiques. Il y a de meilleures façons de dépérir.
