De Belgische Unie reageert bijzonder verontwaardigd op de voorstellen van de Nederlandstalige ziekenhuizen en bepaalde politici en partijen om de Belgische gezondheidszorgen te splitsen.
Indien men vindt dat Vlaanderen en Wallonië een andere gezondheidszorg nodig hebben, waarom mogen Antwerpen en Limburg of mannen en vrouwen dan geen aparte gezondheidszorg hebben? Waarom heeft men het over het feit dat noorden en zuiden van België te zeer van elkaar zouden verschillen in medische cultuur, maar spreekt men niet over de grote verschillen binnen de Vlaamse Gemeenschap? Is men de discussie tussen de VUB, die afhangt van de Vlaamse Gemeenschap en aandrong op meer consumptie, en het Mechels ziekenhuis soms al vergeten? Sedert wanneer rechtvaardigen verschillen trouwens de opsplitsing van een democratie? Wij menen dat degenen die vandaag om een splitsing vragen zich wel eens tweemaal zouden bezinnen wanneer alle “Walen” Nederlands als moedertaal hadden. Bijzonder beangstigend is tenslotte ook de eis van de Vlaams-nationalisten om “in afwachting van de splitsing” vragen dat het “Vlaams consumptieprofiel” de norm wordt voor het gehele land. Hebben deze mensen soms de pretentie om te beweren dat er in het noorden geen overconsumptie is of dat ze een universele zorgmethode ontwikkeld hebben? Degenen die vandaag de splitsing van de gezondheidszorg vragen, zullen morgen de splitsing van België eisen. Deze twee revendicaties zijn “toevallig” ook de belangrijkste punten van het voor racisme veroordeelde Vlaams Blok (Belang). De Belgische Unie vindt het dan ook gepast even te herhalen dat zij daadwerkelijk de enige geloofwaardige oppositie is en blijft.
