Met vereende krachten heeft de Belgische Unie de laatste maanden, en met een toenemende intensiteit de laatste weken, campagne gevoerd. Het is een spijtige zaak dat we tot nog toe nog steeds geen eerlijke kans hebben gehad om in de media onze mening te uiten. Is dat democratie? Verkozen partijen die keer op keer in hypergepolitiseerde programma’s steeds weer hetzelfde komen orakelen?
Elke, élke partij wil een verdere opdeling van België. Als enigen blijven wij radicaal en onvoorwaardelijk verzet bieden. Wij zijn ons van deze taak méér dan bewust. We weten dat het hier gaat om een materie die de kern zelf van onze democratie raakt, het eigenlijke wezen van de staatshuishoudkunde. De B.U.B. is een partij die rechtlijnig en consequent aan politiek wenst te doen. Doolhof aan ministeries? Afschaffen die boel. Overlappende bevoegdheden? Herfederaliseren. Sociale ongelijkheid? Startinkomen voor iedereen. Taalproblemen? Aangemoedigde individuele meertaligheid. Het loont de moeite om hier nog even dieper op in te gaan omdat dit laatste o.i. tot de kern van de Belgische problematiek behoort. Het kan nu eenmaal niet dat men in Wallonië de keuze laat tussen of het Nederlands, of het Engels. Het Nederlands is de taal van 6.000.000 Belgen, het Engels is géén landstaal. Zoiets is om problemen vragen. Wij wensen die problemen bij de wortel aan te pakken en vragen verplichte individuele tweetaligheid, ook in het zuiden. Taal is een middel tot communicatie en het is niet meer dan normaal dan dat overal in ons land de beide landstalen vlot gekend zijn. Men merke hierbij op dat het talenonderwijs ook in het noorden van het land nog vaak te wensen overlaat. Maar, nogmaals, het gaat ook hier om een structureel probleem: er is geen overkoepelend ministerie van onderwijs of cultuur. Natuurlijk dient een zekere federale structuur in die materies gewaarborgd te blijven, maar de federale overheid moét haar verantwoordelijkheid opnemen. Daar zijn politici voor nodig met moed en niet het zootje confederalisten/separatisten dat traditionele,oppositie- en nieuwe partijen vandaag bevolkt. Het is hallucinant dat je in België je verdorie op den duur nog zou moeten schamen om Belg te zijn, om te houden van je land, van zijn cultureel erfgoed, van de instituties… Wie, buiten de B.U.B., verkondigt nog de wil van de overgrote meerderheid van de bevolking, met name dat de machten van de Koning moeten blijven wat ze zijn? Lees er de partijprogramma’s op na: Niemand. Net nu hebben we wellicht meer dan ooit nood aan een neutrale scheidsrechter die de politieke elite, die zich meer en meer als een machtsgeile junta gedraagt te controleren. Toch wensen we als kritische oppositiepartij ook positieve signalen uit te zenden: Het stemadvies voor Eddy Boutmans (Agalev) bijvoorbeeld, een voorbeeldig politicus die zich moedig verzet tegen de splitsing van de ontwikkelingssamenwerking. Wanneer u voor de Senaat voor Mijnheer Boutmans stemt, zit u goed. Er is nog ander nieuws dat we enkel maar kunnen toejuichen: de toenadering tussen de VLD en MR, die in de toekomst, naar het voorbeeld van Agalev, een gezamenlijk overlegplatform zullen hebben. Minister Michel acht de stabiliteit van het land gewaarborgd en wil zich samen met de VLD inspannen om de echte problemen aan te pakken in plaats van communautaire spelletjes te spelen. Wel, dat is nu net wat wij zeggen! Wij hopen dat het dit keer niet blijft bij holle retoriek maar dat de partijen gaan inzien dat de toekomst Belgisch is, en Europees. Een stem voor de B.U.B. op 18 mei is een stem die 100% Belgisch is. Een uitdrukking van vertrouwen in nieuwe en jonge politici die het oubollige flamingantisme of wallingantisme resoluut afwijzen, een uiting van onvoorwaardelijk verzet tegen collectief egoïsme. Ondertussen gaan wij gewoon door. Onze tegenstanders zullen zich moeten haasten in hun pogingen om ons land te slopen, of ze zouden wel eens te laat op de afspraak kunnen komen.
