De B.U.B. bestaat op 5 juli a.s. welgeteld één jaar. Het is een jaar geweest van hard werken, vele moeilijkheden, optornen tegen gevestigde structuren en het implementeren van nieuwe idealen. Toen de studiecommissie die tot het bestaan van onze partij zou leiden eind 2001 werd opgericht, schreven we drie dingen op papier: individuele tweetaligheid, basisinkomen en debipolarisatie van de Belgische instellingen.
Sedertdien is er veel veranderd, maar het uitgangspunt van onze partij is steeds hetzelfde gebleven: Het werken aan een sterk én eendrachtig België. Wij hebben ons programma bijgeschaafd, ja, maar wij zijn nooit van de grondbeginselen afgeweken. En onze ideologie zal nog verfijnd worden, nu reeds hebben we duidelijk een progressieve stelling ingenomen over Europese en internationale aangelegenheden (cf. programma), maar ook over milieu, justitie, veiligheid, ruimtelijke ordening, economie en zovele andere punten moet ons programma nog bijgeschaafd worden.
Welk is nu de hoofdzaak van dit alles? Enerzijds zijn wij erin geslaagd een geloofwaardige partij op te bouwen, de jongste partij van België overigens, die –ondanks een « mediagrendel » en vreselijk beperkte financiële middelen- meer dan 10.000 stemmen wist te behalen bij de vorige verkiezingen, anderzijds hebben we wel degelijk impact op het Belgisch politiek gebeuren. Of onze partij fors zal winnen, dat weten we nu nog niet, wij zijn – in tegenstelling tot vele anderen- geen zelfuitgeroepen waarzeggers. Maar wat we wel durven te stellen is dat de Belgische eenheid géén verre wensdroom meer is en zelfs concreet gestalte krijgt. België zal winnen, dààr gaat het hem om. In 1999 was er de catastrofe van Lambermont, gevolgd door de confederalistische oprispingen van de klassieke tripartite. Vandaag echter wordt er in de onderhandelingen – we houden hout vast- nauwelijks of niet gesproken over staatshervormingen. Het VBO dat brandhout maakte van de nationalistische leugen-cijfers en de striemende verkiezingsnederlaag van de overgemediatiseerde N-VA zullen daar zeker niet vreemd aan zijn.
Maar dit alles maakt van België nog géén unitaire staat, verre van zelfs. Feitelijk is België in vele opzichten een (con)federatie, maar- naar wij menen- is het in de geesten van de meeste mensen een federale, ja zelfs een unitaire Staat. Dat de politiek zich op den duur naar deze logica plooit, zou niet meer dan een natuurlijke evolutie zijn.
Toch blijft de B.U.B. noodzakelijk, nu méér dan ooit. Wij zijn de enige federale anti-nationalistische partij. Zij die gisteren met ons lachten, lachen vandaag al véél minder en het lachen zal hen nog meer vergaan. Het is niet ons doel om in België het nationalisme te vernietigen (dat is onmogelijk), wel de invloed ervan te beperken tot wat het is: een marginale geestesstroming, anti-Europees, anti-toekomstgericht en anti-democratisch. De B.U.B. zal er in de komende verkiezingen op vooruitgaan, dat is onze innige overtuiging. Maar de partij is géén doel, doch slechts een middel. Het doel blijft: Belgische eenheid vrijwaren, Europese eenheid versterken. Moge dit nobel streven in ons 2e bestaansjaar verder verwezenlijkt worden. De keuze blijft immers: België zonder grenzen of regionalistisch eigenbelang.
