Volgend op een persbericht van de N-VA zond de studiedienst van onze partij een mail naar alle kaderleden van die Vlaams-nationalistische partij. U kan hem hieronder lezen. Tot op heden ontvingen we geen reactie. We wachten in spanning af. Overigens kunnen we de meeste van deze vragen aan zowat alle traditionele partijen in België voorleggen. Zij zwijgen echter nog steeds in alle talen…
Waarde Heer,
Geachte N-VA kaderleden,
Geachte Heer Vlaams Minister,
Graag enkele bedenkingen en reflecties bij uw persbericht, “De oriëntatienota van de federale regering: te vaag, te weinig te laat” (22/09/05), zoals te lezen op de site van de Nieuw-Vlaamse Alliantie.
(http://www.n-va.be/programma/standpunten/Persberichten_detail.asp?ID=2083).
Uw geschriften staan onderlijnd, onze bedenkingen zijn eronder in het geel aangebracht.
U schrijft, onder andere: De federale regering Verhofstadt komt niet tot de kern van de zaak: België valt niet meer te besturen als federale staat. Talrijke statistische gegevens en prognoses bewijzen dat.
Voorbeeld 1: de werkzaamheidsgraad van personen van 15 tot 64 jaar ligt in Vlaanderen op 64,3%. In Wallonië is dit slechts 55,1%, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 54,1% (NIS-cijfers voor 2004).
In Duitsland zijn er ook verschillen tussen de 16 Länder. De ex-DDR ontvangt enorm veel interpersonele en structurele steun uit het meer welvarende Westen. Sedert wanneer zijn verschillen een basis tot splitsing? We moeten net meer solidair zijn wanneer er verschillen zijn, teneinde overal voor gelijkheid en welvaart te zorgen. Ook in het Vlaams Gewest zijn er verschillen, tussen stad en platteland, arm en rijk, jong en oud enz. Waarom vergelijkt u steeds dezelfde entiteiten? U geeft overigens zelf aan dat de verschillen tussen het Vlaams en het Brussels Gewest qua werkgelegenheid ongeveer even groot zijn dan die tussen het Vlaams en het Waals Gewest. Als Vlaanderen volgens deze logica daarom een soevereine lidstaat moet worden van de EU, geldt dit dan ook voor het Brussels Gewest? Interessant hierbij is trouwens de bemerking dat het Brussels meertalig Gewest blijkbaar wel een entiteit an sich mag zijn ondanks de staatshervorming. Waarom wel een meertalig Vlaanderen (Nederlands, met Frans in Brussel), maar geen meertalig België. Sterker nog: waarom pleiten voor een confederale toenadering met Nederland, wat op den duur een drietalige (Nederlands/Frans/Friese) ruimte zou scheppen en toch ageren tegen het drietalige België?
Voorbeeld 2: de vergrijzing blijkt veel sneller toe te slaan in het Vlaamse Gewest dan in het Waalse Gewest.
Uw tweede voorbeeld is niet gelijklopend met het eerste. Hier spreekt uw slechts over twee deelgebieden, in het eerste over drie. Los daarvan neemt de vergrijzing in Nederland ook met een ongelijke snelheid toe. Dient Nederlad nu opgedoekt te worden? En wat met de verschillen binnen de EU tussen Portugezen en Letten of binnen de provincie Antwerpen tussen allochtonen en autochtonen?
U stelt zich de vraag: Kan je één federaal beleid voeren voor drie regio’s met zo’n verschillende economische en demografische realiteiten?
Blijkbaar kan men wel één nationaal (en provinciaal gedecentraliseerd) beleid voeren in Nederland. Bij uitbreiding geldt dit ook voor andere cultureel-gedifferentieerde, meertalige federale staten zoals Canada en Zwitserland. Waarmee het antwoord op uw vraag gegeven is. Overigens dient hierbij opgemerkt te worden dat Nederland ook uit verschillende taalgroepen bestaat; de vergrijzingsgraad in Friesland ligt bijvoorbeeld hoger dan in Noord-Brabant. De Nederlandse politici kunnen dus omgaan met taalverschillen, al genieten de Friezen natuurlijk niet van zulk een ruime autonomie als de Duitstalige Gemeenschap in België.
Het antwoord is dezelfde als op de vraag of men een kankerpatiënt op dezelfde manier kan behandelen als een patiënt met een maagzweer. Neen!
Natuurlijk is het wel zo, en dat zegt u er niet bij, dat u op een toevallige basis (taal) twee patiënten definieert. Hoeveel “patiënten” zouden er in de VSA zijn? Indien U voor regionale autonomie bent, waarom ontzegt u dan aan Limburgers en Brabanders wat u aan twee (of drie) (deel)staten wel wil geven? Zou U hier ook voor pleiten indien de bevolking in het Zuiden Nederlands als moedertaal had?
Het is in het belang van Vlamingen én Walen dat er een beleid wordt uitgewerkt op maat van de bevolking, niet binnen het keurslijf van een kunstmatige 175-jarige constructie.
Dat beleid kan perfect werken met provinciale decentralisatie (en een behoud van drie taalgemeenschappen bevoegd voor taal, cultuur, onderwijs en media). Net zoals in Nederland en het nieuwe Zuid-Afrika. Overigens, kent U veel staten die natuurlijk zijn, of door God gewild? Dank bij voorbaat voor de aandacht die U aan ons schrijven besteedt, We wachten met belangstelling Uw kritische reflecties af.
