Bijna een maand is hij bezig, de koninklijke bemiddelaar Johan Vande Lanotte (SP.a). Maar met wat? Wat is het nut van een zovéélste overlegronde tussen politici die het gisteren niet wilden en konden, die het vandaag kunnen noch willen en morgen al evenmin. Om ervoor te zorgen dat de klungelaars nog met elkaar praten moeten ze nu geleid worden door “socialist” Vande Lanotte. Dit haalt allemaal niets uit.
Wat is het nut van die gesprekken? Gaat het om het winnen van tijd? Dan hebben we toch helemaal geen Vande Lanotte nodig. Of wil men een akkoord bereiken? Kunnen andere politici dat dan zelf niet? En als er dan een “oplossing” (is er dan een probleem?) uit de bus komt, worden we daar dan wel beter van? Gaat die zoveelste staatshervorming het beleid goedkoper, efficiënter, minder ingewikkeld, democratischer, minder discriminerend of stabieler maken? Niets daarvan, integendeel !
Moet de bevolking spontaan op straat komen om de politici te huldigen die in het piepkleine België drie verschillende wegcodes, drie (of vier) verschillende ministers van justitie, drie verschillende huurwetten, drie verschillende brandweerdiensten, gezondheidszorgen, kinderbijslagen enz. willen creëren? Moeten we huilend van blijdschap de “internationale” aanheffen om kameraad Johan te huldigen voor zoveel pogingen om problemen te creëren? Wil Johan een congres ter ere van zijn persoon organiseren, alwaar de arbeiders hem kunnen danken en eren voor het opsplitsen van de belastingen?
Men zegt dat Johan een cijferwonder is. Dat zal wel. Want, toegegeven, om tot op de komma de minwaarde van het Belgische federalisme te berekenen – gegeven dat hij dat doet – moet je al een hele straffe zijn. Nochtans heeft Vande Lanotte nog niet eens door dat een financieringswet die én niemand mag verarmen én iedereen mag laten doen wat hij wil (door het toekennen van fiscale autonomie) onmogelijk kan bedacht worden omdat men geen water en vuur kan verzoenen.
Ach, Johan, hou toch de eer aan jezelf. Ga uitwaaien op de dijk van de Oostende, drink eens een pint met een volksmens – dat zal al een poos geleden zijn – of ga wat basketten. Wil ook dat niet lukken, kan je je nog altijd laten vloeren op de tatami door stadsgenoot Jean-Marie Dedecker. Of schrijf een nieuw boek, je bent toch constitutionalist, niet? Of als je een punthoofd krijgt van al die politieke en juridische prietpraat, schrijf dan een kookboek zoals je illustere voorganger Steve Stevaert. Wie weet, kom je dan ook eens op een sympathieke manier op televisie, want je partij doet het de laatste decennia niet echt goed.
Wat meer is, erger dan nu kan het niet, toch? Je huidige opdracht is bovendien niet alleen een maat voor niets, ze is ook zielig en lachwekkend. Geen kat is nog geïnteresseerd in deze objectiveringen, verduidelijkingen, defederaliseringen, responsabiliseringen, homogene bevoegdheidspaketten, Vlaamse resoluties, sociale staatshervormingen en al die andere flauwekul. Zelfs die 10 of 15% separatisten en zelf verklaarde confederalisten – de federalisten moet je tegenwoordig alleen nog maar in de politiek zelf zoeken – gaan niet tevreden zijn met uw staatshervorming want zij willen steeds meer en meer. Vòòr de inkt van uw anti-Belgische tekst droog is, liggen de contouren van de volgende staatsafbraak al klaar. Het is een straatje zonder eind, dat de Belgen alleen maar dieper in de penarie brengt en waarin u zelf gaat verdwalen. U wil toch niet de geschiedenis ingaan als de “koninklijke knoeier”?
Zoals de dinosaurussen eens de aarde beheersten, zo beheersen vandaag de laatste federalistische en (con)separatistische fossielen de Wetstraat. Ze hebben het nog niet begrepen. Ze weten nog altijd niet dat België nooit gesplitst gaat worden, nog in geen 1000 jaar. Johan, de tijd van staatshervormingen is voorbij. De enige staatshervorming die er nog komt, is die om de federalistische knoeiboel af te schaffen en België terug unitair te maken. Johan, toon eens vijf minuten politieke moed en doe iets nuttig: zeg dat het taalfederalisme een mislukking is en dat België weer unitair moet worden. Doe het voor het behoud van je eigen eer. Er zijn voorlopig nog politieke onbenullen genoeg die jouw plaats zouden willen innemen.
