HET UNITARISME IS MINDER EN MINDER EEN TABOE
In een vrije tribune (hier lezen) pleit ere-Senatrice Mia De Schamphelaere (CD&V) voor een referendum over de institutionele toekomst van België.
Ze stelt vier vragen voor:
1) Wil men een terugkeer naar het unitaire België?
“Jà“, zo De Schamphelaere, “betekent geen paritaire regering meer, geen bijzondere meerderheden en geen beschermingsmechanismen en het gebruik van de officiële landstalen in alle administraties van Oostende tot Aarlen.” Natuurlijk zegt ze er niet bij dat een “ja” ook en vooral de terugkeer naar één nationaal parlement en één nationale regering betekent, hetgeen de afschaffing van de nutteloze gemeenschaps- en gewestparlementen en -regeringen betekent. Volgens een studie van de B.U.B. (http://www.unionbelge.be/?p=548) een besparing van minstens 10 miljard euro per jaar. Maar goed, de vraag is gesteld.
2) Wil men de huidige Grondwet behouden met mogelijkheden tot herziening?
De Schamphelaere becommentarieert: “Jà, betekent almaar moeilijker wordende regeringsvormingen met het risico van té snel opeenvolgende verkiezingen.” Nochtans is de huidige Grondwet die het schadelijke taalfederalisme geofficialiseerd heeft mede het werk van partijgenoot M. Dehaene (1994). Een historische schuldbekentenis van CD&V?
3) Wil men een confederatie?
Een confederatie is een samenwerkingsverband tussen twee of meer onafhankelijke staten, hetgeen separatisme impliceert. De Schamphelaere schrijft: “Jà, betekent autonomie (sic: onafhankelijkheid) voor de deelstaten (sic: lidstaten) met een Belgische koepel en eventueel (sic) een protocollaire monarchie. Of: een Verenigd Koninkrijk België.” Een heel vage uitleg, die het gevaar van een onduidelijke vraagstelling zonder correcte duiding illustreert.
4) Wil men onafhankelijkheid?
Volgens de schrijfster betekent deze optie het einde van België (uiteraard) en een mogelijk verlies van Brussel voor het zogenaamde “Vlaanderen” (idem).
Voor de B.U.B. zijn de zaken veel duidelijker. Gelet op het feit dat het huidige systeem niet functioneert, moet men kiezen tussen unitarisme, een versterkt federalisme of separatisme. Het spreekt vanzelf dat iedere ideologische stroming in onderhavig geval recht heeft op gelijke zendtijd in de (openbare) media. Het verheugt ons alleszins dat men zo openlijk spreekt over de mislukking van het taalfederalisme en het meer en meer heeft over het unitarisme!
L’UNITARISME EST DE MOINS EN MOINS UN TABOU
Mia De Schamphelaere, Sénatrice honoraire du CD&V, plaide dans une tribune libre (lire ici) pour un référendum sur l’avenir institutionnel de la Belgique.
Elle propose quatre questions:
1) Veut on rétablir l’Etat unitaire?
“Si ceci est le choix de l’électeur“, De Schamphelaere commente, “cela signifie la fin de la parité au sein du gouvernement, des majorités spéciales, des mécanismes de protection et le trilinguisme dans toutes les administrations, d’Ostende à Arlon“. Evidemment elle ne mentionne pas qu’un “oui” signifie aussi et surtout un retour à un seul parlement et un seul gouvernement national et l’abolition des gouvernements et parlements régionaux et communautaires superflus. Selon une étude du B.U.B., il s’agirait d’une économie de 10 milliards d’euros par an (http://www.unionbelge.be/?p=548). Mais bon, la question est posée…
2) Veut-on maintenir la constitution actuelle avec les méthodes de révision y visées?
De Schamphelaere s’explique: “oui signifie des négociations gouvernementales qui deviennent de plus en plus difficiles avec le risque que le temps qui s’écoule entre deux élections devienne de plus en plus court.” On tient néanmoins à rappeler que la réforme constitutionelle qui a officialisé le fédéralisme linguistique a été réalisée par M. Dehaene (1994), membre du parti de Mme De Schamphelaere. Un aveu de culpabilité historique?
3) Veut-on une confédération?
Une confédération est un pacte de coopération entre deux ou trois Etats indépendants (ce qui implique le séparatisme). De Schampelaere déclare à cet égard: “ceci signifie une autonomie (sic: l’indépendance) pour les entités fédérées (sic: les Etats-Membres) sous une coupole belge et, éventuellement (sic) une monarchie cérémonielle ou un Royaume Uni belge“. Cette explication très vague démontre le danger que des questions mal formulées peuvent poser si il n’y a pas d’explication sur leur contenu.
4) Veut-on l’indépendance?
Selon la Sénatrice d’honneur cette option impliquerait la fin de la Belgique (ce qui est évident) et une possible perte de Bruxelles pour la “Flandre” (idem).
Pour le B.U.B. les choses sont plus claires. Vu que le système actuel ne fonctionne pas, il faudra choisir entre l’unitarisme, un fédéralisme renforcé ou le séparatisme. Il va de soi que chaque courant idéologique doit disposer d’un libre accès aux médias publics. Quoi qu’il en soit, on se réjouit du fait que l’on constate ouvertement l’échec du fédéralisme belge et que l’on parle de plus en plus de l’unitarisme!
