OPEN VLD EN CD&V EN HUN CONFEDERALISTISCHE NEPOPLOSSING
Tijdens de kiescampagne van 2010 worden de Belgen door de media en verschillende partijen en politici om de oren geslagen met confederalistische plannetjes voor België. Het lijkt wel op eindeloos gezaag van slechte verkopers. Tot vervelens toe moet de B.U.B. blijven herhalen dat een confederale staat een contradictio in terminis is omdat een confederatie een bond is van onafhankelijke staten en dus heel iets anders dan een federale staat, zoals België dat vandaag is. Laten we het voor de zoveelste maal zeggen: het confederalisme is een stap na het separatisme.
Confederalisme impliceert separatisme, dat eraan voorafgaat. Er bestaat trouwens geen enkele werkende confederatie in de wereld en alle pogingen hiertoe zijn mislukt. We zien overigens niet in hoe de versterking van de bipolariteit, die confederalisme noodzakelijkerwijze met zich meebrengt, de politiek-communautaire problemen gaat oplossen omdat net die institutionele tweeledigheid aan de basis van het probleem ligt !
Vooral de CD&V en de VLD zijn er de laatste tijd zeer gedreven in om dit gelet op de Belgische grondwet juridisch onmogelijk confederalistisch concept de Belgen door de strot te duwen, dit terwijl het niet eens zeker is dat diezelfde Belgen ooit het huidig taalfederalisme gewild hebben.
Ironisch genoeg hebben de voorgangers van diezelfde partijen op hun congressen van de jaren 60 gewezen op de separatistische gevaren van een bipolair federalisme zoals we dat vandaag kennen. In 1970 heeft Leo Tindemans die waarschuwing nog eens in de volgende bewoordingen herhaald:
“Ik heb geen enkel, maar ook geen enkel vooroordeel tegen een federaal systeem. Indien het ons land beter zou organiseren, met minder wrijvingen en zonder verlies van welvaart, dan zou men wel gek zijn het niet te aanvaarden. Maar de grootste specialisten in de wereld die ik daarover geconsulteerd heb, hebben mij gezegd dat het federalisme met twee (…) een contradictio in terminis is. Federalisme met twee, zeggen ze mij, is geen federalisme; het is de juxtapositie van twee volken die een tegenovergestelde richting uitgaan.”
Leo Tindemans in de Parlementaire Handelingen, Senaat, 7 juli 1971, p. 2368
Het toppunt is nu dat net de VLD in zijn tekst van 25 mei 2010 verwijst naar datzelfde bipolaire gevaar zonder er zijn logische conclusies uit te trekken: de afschaffing van het taalfederalisme. Is dit nu onwil of domheid of een mengsel van beiden? We stellen voor dat de bestuurders van genoemde partijen zich eens met de miljoenen euro’s aan belastinggeld die ze krijgen een les staatsrecht gunnen aan een Belgische universiteit…
Uit de tekst van OPEN VLD: “Ten andere is het dualisme een politiek regime, dat nooit stand heeft kunnen houden, omdat steeds tusschen dezelfde genooten de geschillen rijzen en deze geschillen er ten slotte op uit loopen, het samenleven onmogelijk te maken. Wat België betreft, dreigt het federalisme uit te loopen op separatisme en dood”.
Deze waarschuwing uit het verslag van het Studiecentrum voor de Hervorming van de Staat uit 1938, die de moeilijkheden voorspelt van een tweeledig of bipolair federalisme samengesteld uit slechts twee taalgemeenschappen, heeft vorige generatie politici niet belet vanaf 1970 in vijf opeenvolgende staatshervormingen het unitaire België om te vormen tot een federaal land.”
L’OPEN VLD ET LE CD&V ET LEUR CONFEDERALISME: QUE DU BIDON !
Pendant la campagne électorale de 2010, les Belges sont assommés par les médias et différents partis politiques de projets confédéralistes pour la Belgique. Cela ressemble aux jérémiades incessantes d’un mauvais vendeur. De façon tout aussi interminable, le B.U.B. doit continuer à répéter qu’un Etat confédéral constitue une contradiction in terminis parce qu’une confédération est une union d’Etats indépendants et donc tout à fait autre chose qu’un Etat fédéral, comme la Belgique l’est aujourd’hui. Répétons-le pour la énième fois: le confédéralisme est un stade au-delà du séparatisme. Le confédéralisme implique le séparatisme qui lui est préalable. Il n’existe d’ailleurs aucune confédération fonctionnelle dans le monde et toutes les tentatives en ce sens ont échoué.
Surtout le CD&V et le VLD s’affairent ces derniers temps à faire avaler ce concept confédéraliste et impossible constitutionnellement parlant par la population belge, ceci même sans savoir si les Belges n’ont jamais voulu le concept actuel, celui du fédéralisme linguistique. Par ailleurs, on ne comprend pas comment le renforcement de la bipolarité, qui est entraînée nécessairement par le confédéralisme, va résoudre les problèmes politico-communautaires puisque c’est justement cette bipolarité institutionnelle qui se trouve à la base de la problématique !
Ironiquement, les prédécesseurs de ces partis ont mis en garde lors de leurs congrès des années 60 contre les dangers séparatistes du fédéralisme bipolaire, comme nous le connaissons aujourd’hui. En 1970, Leo Tindemans a réitéré l’avertissement en déclarant qu’il n’avait pas de préjugés contre un système fédéral, si ce système mènerait à une meilleure gestion du pays, avec moins de tensions et sans perte de prospérité. “Mais”, déclara Tindemans au Sénat, “les plus grands spécialistes au monde que j’ai consultés à ce sujet, m’ont dit que le fédéralisme à deux (…) est une contradictio in terminis. Le fédéralisme à deux, ils me disent, n’est pas un fédéralisme, mais une juxtaposition de deux peuples qui évoluent en sens contraire”
Leo Tindemans dans les Annales Parlementaires (Sénat, d.d. 7 juillet 1971, p. 2368)
Le comble, c’est que le VLD lui-même se réfère dans son texte du 25 mai 2010 à ce même danger bipolaire, cependant sans en tirer les conclusions qui s’imposent: la suppression du fédéralisme linguistique. Est-ce la mauvaise foi ou la stupidité ou un mélange des deux? Nous proposons aux dirigeants des partis nommés de suivre un cours de droit constitutionnel à une université belge. Avec les millions d’euros que les Belges leur paient annuellement, cela ne poserait sans doute aucun problème…
