BELG.UNIE
Kartel CDF-B.U.B.
Perscommuniqué
23 mei 2010
Lijsten BELG.UNIE
Volgend op de definitieve afsluiting van de kieslijsten op dinsdag 18 mei jl. bevestigen CDF en B.U.B. dat ze aan de federale verkiezingen van 13 juni zullen meedoen onder de naam BELG.UNIE en dit in het merendeel van de kieskringen in het zuiden van het land, alsook in Brussel-Halle-Vilvoorde.
In bijlage vindt U de samenstelling van onze lijsten te vinden. Alle lijsten zijn volledig.
Het kartel BELG.UNIE heeft GEEN ENKELE handtekening van een uittredend Kamerlid of van een uittredende Senator verkregen. Niet van een Nederlandstalige, noch van een Franstalige. Het kartel is dan ook fier op het dynamisme van zijn leden en sympathisanten en de belangrijke inspanningen die door hen geleverd werden. Op één week tijd slaagden ze erin om een voldoende aantal handtekeningen te verzamelen om lijsten neer te leggen in het arrondissemment Brussel-Halle-Vilvoorde, alsook in de provincies Luik, Namen, Waals-Brabant en Luxemburg. Meer dus dan in 2009 !
Democratie
Het door de B.U.B. en het CDF gevormde kartel is niet verkiesbaar in de noordelijke provincies van België (voor de Kamer), noch voor de Senaat. Hiervoor ontbrak ons een redelijke termijn om handtekeningen te verzamelen. In West-Vlaanderen waren we nochtans ver gevorderd. Ook het feit dat de parlementariërs weigerden om handtekeningen te geven, speelde een rol in deze lacune. Wij vinden dit jammer voor onze kiezers, maar dit is een geval van overmacht.
CDF en B.U.B. klagen eveneens de draconische beperkingen die aan nieuwe partijen opgelegd worden aan. Zij krijgen immers amper of geen toegang tot de media : televisie, radio en geschreven pers. De raden van beheer van de openbare omroepen, die grotendeels met middelen van de belastingsbetaler gesubsidieerd worden en bestaan uit politiek personeel, hebben beslist om geen toegang te verlenen aan de kleine politieke partijen die niet overal lijsten hebben ingediend. Deze beslissing gaat vaak in tegen de mening van hun eigen redacties, zoals we van de RTBF hebben vernomen.
De B.U.B. en CDF wensen eraan te herinneren dat partijen die niet in het parlement vertegenwoordigd zijn geen enkele staatssubsidie krijgen om campagne te voeren. De grote partijen verdelen de pot van tientallen miljoenen euro’s – die zoals gezegd afkomstig zijn van de belastingsbetaler – gretig onder elkaar. Dit is een ware vorm van machtsmisbruik en een bijkomende discriminatie.
Tenslotte is de verkiezingsaffichering op de borden in de gemeenten ook volkomen discriminerend. In verschillende gemeenten in de rand rond Brussel zal er eens te meer niet kunnen geplakt worden. Deze maatregel van bepaalde flamingantische gemeenten werd overigens door de Vlaamse minister van “binnenlandse” aangelegenheden, een N-VA lid, bekrachtigd. Dit is natuurlijk volkomen « anti-democratisch », om de woorden van federaal minister Annemie Turtelboom in de mond te nemen.
Vaststellingen en voorstellen
Op het vlak van de politieke ideeën scharen CDF, een partij die opkomt voor unie-federalisme en de B.U.B., die voorstander is van een nieuw tweetalig en unitair België op basis van de negen provincies, zich achter een gemeenschappelijke verklaring. Deze gaat over de institutionele aangelegenheden.
De steeds weerkerende politiek-communautaire crisissen, die onze instellingen teisteren en het normaal functioneren van het land beletten, hebben het doodvonnis van het Belgische federale – quasi-confederale – model getekend. Dit systeem is gebaseerd op een inefficiënte, dure, ingewikkelde, onaangepaste, discriminerende en in de feiten tweeledige institutionele structuur. Zo wordt een toestand van permanente instabiliteit geschapen waardoor het bedje van het Vlaamse en Waalse nationalisme gespreid wordt. Het federalisme met twee-en-een-half is duidelijk een mislukking. Het heeft geen zin dit te blijven ontkennen. Overigens worden de echte sociale en economische uitdagingen – die geen grenzen kennen en DE prioriteit van onze bestuurders zouden moeten zijn – voortdurend gegijzeld door partijpolitieke spelletjes van communautaire aard.
Deze vaststelling heeft B.U.B. en CDF ertoe gebracht om samen een kartel te vormen met de naam BELG.UNIE. Het gaat hier om een door de omstandigheden genoodzaakt verbond met als doel een concreet voorstel te formuleren en aan de kiezer voor te leggen. Dit voorstel is erop gericht de communautair-institutionele knoop te ontwarren.
Zo stelt het kartel BELG.UNIE ondermeer voor om een tweetalig gewest Brussel-Brabant op te richten. Dit omvat het huidige Brussels gewest en de twee « Brabanden”. Geen risico meer dus op een « Franstalige olievlek » of een uitbreiding van Brussel, geen nood meer aan « faciliteiten » en een persoonlijke – en deels ook administratieve – tweetaligheid – die zich over het hele Brabantse grondgebied uitstrekt. Deze tweetaligheid is een plicht voor de overheid en een recht voor de burgers van elke taalgroep.
Een andere, meer doorgedreven, oplossing bestaat erin om een nieuwe structuur op basis van de negen historische provincies te creëren. Een federalisme of een structuur op basis van drie gelijkwaardige entiteiten of gewoonweg op basis van de negen historische provincies, is, in vergelijking met een systeem waarbij twee entiteiten (« Vlaanderen » en « Wallonië ») elke dag op het politieke toneel met getrokken messen tegenover elkaar staan, veruit de beste oplossing. Wat ook de keuze van de staatsstructuur is, het behoud van de provincies, die een specifieke rol te spelen hebben omdat ze een uiting zijn van de verschillende gevoeligheden die binnen één taalgemeenschap bestaan, is primordiaal. (Zie de gemeenschappelijke verklaring van CDF en B.U.B. dd. 5 mei 2010).
Pierre-Alexandre de Maere d’Aertrycke
Voorzitter CDF
Hans VAN DE CAUTER
Voorzitter B.U.B.
BELG.UNIE
Cartel CDF-B.U.B.
Communiqué de presse
20 mai 2010
Listes BELG.UNIE
Suite à la clôture définitive des listes électorales de ce mardi 18 mai 2010, le CDF et le B.U.B. confirment qu’ils présenteront aux élections du 13 juin prochain des listes en cartel, intitulées BELG.UNIE, dans la plupart des circonscriptions du sud du Pays, ainsi qu’à Bruxelles-Hal-Vilvorde.
Vous trouverez ci-joint la composition des différentes listes, toutes complètes.
Le cartel BELG.UNIE n’a reçu AUCUNE signature de députés ou de sénateurs sortants, ni néerlandophones, ni francophones. Il se félicite d’autant plus du dynamisme et de l’effort important consacré par ses membres et sympathisants, parvenus, en une semaine, à récolter le nombre de signatures nécessaires pour présenter des listes dans l’arrondissement de Bruxelles-Hal-Vilvorde, ainsi que dans les provinces de Liège, Namur, du Brabant Wallon et du Luxembourg. Davantage donc qu’en 2009 !
Démocratie
Au Sénat, dans les provinces du Nord de la Belgique et dans le Hainaut, le cartel formé par le B.U.B. et le CDF ne pourra être présent, faute de délai raisonnable ou de signatures de parlementaires. En Flandre occidentale nous étions tout de même bien avancés. Nous regrettons pour nos électeurs cette lacune qui constitue pour nous un cas de force majeure.
Le CDF et le B.U.B. dénoncent également les limitations drastiques qui sont imposées aux nouvelles formations pour accéder aux médias: TV, radio et de presse écrite. Les conseils d’administration des médias publics, subsidiés par nos impôts et composés de mandataires politiques, ont décidé, parfois contre l’avis de leur rédaction, de ne pas donner un accès aux partis politiques qui n’ont pas introduit des listes électorales partout. C’est ce que la RTBF nous a communiqué.
Le B.U.B. et le CDF rappellent, par la même occasion que les formations sans représentation au Parlement ne jouissent d’aucun subside de l’Etat pour faire campagne, alors que c’est en centaines de milliers d’euros que les grands partis se partagent cette manne provenant également de l’impôt prélevé auprès de tous les citoyens. Cela constitue véritablement un abus de pouvoir ainsi qu’une discrimination supplémentaire.
Enfin, l’affichage électoral est lui aussi totalement discriminatoire, pour autant d’ailleurs que des panneaux soient mis à disposition des candidats, ce qui ne sera, une fois de plus, pas le cas dans nombre de communes de Hal-Vilvorde, sans aucune sanction d’ailleurs du Ministre de l’intérieur flamand, membre de la NV-A, ce qui est véritablement «anti-démocratique», pour reprendre l’expression de la Ministre fédérale Annemie Turtelboom.
Constats et propositions
Sur le plan des idées, le CDF, un parti qui prône le fédéralisme d’union, et le B.U.B., un parti voulant la création d’une nouvelle Belgique unitaire et bilingue basée sur les neuf provinces historiques, présentent une prise de position commune au cartel en ce qui concerne le domaine institutionnel.
La crise communautaire récurrente, qui frappe nos institutions et en bloque le fonctionnement normal signe la faillite du modèle fédéral, – quasi confédéral -, belge, basé sur une architecture institutionnelle inefficace, chère, complexe, inapte, discriminatoire et bipolaire de fait entraînant une instabilité permanente et favorisant le nationalisme flamand et wallon. Le fédéralisme à 2 et demi est clairement un échec, dont il faut se rendre compte au plus vite. Par ailleurs, les véritables enjeux sociaux et économiques, qui n’ont pas de frontières et devraient constituer LA priorité de nos gouvernants, sont constamment pris en otage par des velléités particratiques d’ordre communautaire.
Ce constat a amené le B.U.B. et le CDF à se constituer en cartel, nommé BELG.UNIE, une sorte «d’union sacrée» imposée par les circonstances, afin de soumettre une proposition concrète aux électeurs afin de dénouer cet imbroglio politico-communautaire.
Ainsi, le cartel BELG.UNIE suggère-t-il notamment la création d’une Région bilingue de Bruxelles-Brabant, comprenant l’actuelle Région de Bruxelles-Capitale et les deux Brabants. Plus de risque de «tâche d’huile» francophone, plus besoin d’élargissement de Bruxelles, plus besoin de facilités, et un bilinguisme individuel et partiellement administratif promu sur l’ensemble du Brabant. Ce bilinguisme constitue un devoir pour les autorités publiques et un droit pour les citoyens de chaque groupe linguistique.
Une autre solution plus poussée consiste créer une nouvelle structure sur la base des 9 provinces historiques. Un fédéralisme ou une structure sur base de 3 entités égales, ou carrément sur base des 9 provinces étant de loin préférable à 2 entités (« Flandre » et « Wallonie ») qui se font face quotidiennement au niveau politique. Quel que soit le choix de la structure étatique, le maintien des provinces, qui ont un rôle spécifique à jouer, permettrait le respect des diverses sensibilités, qui existent au sein même d’une communauté linguistique. (Voir la déclaration commune du CDF et du B.U.B. du 5 mai 2010).
Pierre-Alexandre de Maere d’Aertrycke
Président du CDF
Hans Van de Cauter
Président du B.U.B.
Vous trouverez les listes complètes en cliquant sur le titre de cet article.
U vindt de volledige lijsten door op de titel van dit artikel te klikken.
